Het klaart steeds meer op. De lichtgrijze laag van de afgelopen maanden begint ook langzaam te verdwijnen. Ik ben weer volop bezig met mijn studie aan de Fotoacademie en ondanks deze zorgt voor de nodige stress, geeft het me ook een goed gevoel. Het is alweer een tijdje geleden dat ik een blogpost heb geschreven, omdat ik vond dat ik niets te melden had en ik wil mezelf niet de hele tijd herhalen.

Misschien dat ik daarom ook onbewust even afstand heb genomen van het schrijven. Ik vond mezelf zo langzamerhand een grijsgedraaide plaat worden. Nou dat grijs kan ik niet ontkennen, maar ik ben niet zo van het herhalen. Ondertussen gebeurt er van alles, van binnen en van buiten. Allerlei vragen en herinneringen dringen zich regelmatig aan me op. Steeds meer puzzelstukjes lijken op zijn plek te vallen, naarmate ik die vragen steeds beter kan beantwoorden en de herinneringen een plekje krijgen.

De winter is in aantocht en hoewel ik sowieso niet zo van de donkere dagen ben, heb ik voor het eerst sinds een lange tijd zin om de kerstboom op te zetten en het gezellig te maken in huis. De laatste jaren is de kersttijd een beetje aan me voorbij gegaan. Sterker nog, ik was blij als het allemaal weer voorbij was en het gewoon weer januari was. Nu voelt het anders.

Ik moest, hoe toepasselijk, een zelfportret maken waarin je laat zien hoe je gegroeid of veranderd bent, sinds je eerste zelfportret. Dat is dan nog wel even een dingetje. Na ongeveer een half sd kaartje te hebben volgeschoten zat er uiteindelijk iets tussen waarvan ik dacht, ja dat is wel hoe ik nu ben, hoe ik me voel. Nu moet alleen de docent het nog goedkeuren natuurlijk. Toch deel ik hieronder vast het resultaat met jullie.