Na de storm
Het is alweer een tijdje terug sinds ik mijn laatste blogpost schreef. Maar nu heb ik weer wat tijd en vooral de rust gevonden om te schrijven.
Het laatste halfjaar was natuurlijk een bizarre, bijna surrealistisch tijd. Toch went alles, gek is dat
Slow Me Down
Slow Me Down, een toepasselijke choreografie die ik een paar jaar geleden maakte. Mijn nogal bij vlagen manische aard zorgt ervoor dat ik als een trein doordender zodra er iets is van een deadline. Ondertussen schreeuwt mijn lijf om aandacht.
Grijsgedraaid
Het klaart steeds meer op. De zachtgrijze laag van de afgelopen maanden begint ook langzaam te verdwijnen. Ik ben weer volop bezig met mijn studie aan de Fotoacademie en ondanks deze zorgt voor de nodige stress,
Mijn angst de baas
Met het angstzweet op mijn rug sta ik voor het stoplicht om rechts af te slaan. Er komt beweging in de auto voor me en ik kan niet meer terug.
Vakantiestress
Nu het vakantie is en ik weer rust heb, overvalt me toch weer vaker het gevoel wat ik inmiddels zo goed ken: onrust, het niet kunnen ontspannen, overal tegenop zien.
Inspirerende ontmoetingen
Het is nu bijna twee jaar geleden dat ik thuis kwam te zitten met een burn-out en ondanks dat ik de adrenaline op de meest ongewenste momenten door mijn lichaam voel stromen;
Twee stappen vooruit, eentje terug
De lente dient zich aan. Zo vroeg dit jaar dat ik er toch een beetje van loop te stressen, want de tuin heeft eigenlijk nog wat onderhoud nodig voordat alles gaat uitlopen.
Overpeinzingen januari 2019
De maand januari is voorbij gevlogen. 2019 voelt alweer normaal, alsof het nooit anders is geweest. Het fotograferen begint steeds meer ruimte in mijn hoofd in te nemen