Kan ik iets anders zijn? Na 20 jaar in een dansstudio te hebben doorgebracht als docent, is het bijna een onwerkelijke gedachte. 17 Jaar van mijn leven heb ik gestoken in het opbouwen van een theaterschool en alles wat daarbij komt kijken: 17 jaar, gemiddeld 3 lessen per dag, 5 dagen per week, 40 weken per jaar. Dat zijn 10.200 lessen in totaal in mijn eigen school. Honderden en misschien wel duizenden choreografieën, kostuums, gezichten, voorstellingen, tranen, geluk, voor- en tegenspoed. En nu sta ik op een keerpunt in mijn leven. Doorgaan zoals ik deed, is geen optie. Misschien in de toekomst iets kleinschaligs opbouwen..., maar zelfs dat is op het moment nog te veel om over na te denken.Ik heb natuurlijk stiekem wel eens gedacht aan een andere carrière, iets nieuws opbouwen, maar dat bleef meestal bij dagdromen door gebrek aan tijd. Ik had nooit kunnen vermoeden dat ik op mijn 46ste voor deze grote beslissing zou komen te staan. Buiten dat de school mijn werk is en mijn bedrijf, is het ook mijn leven. Misschien heb ik wel meer tijd doorgebracht in de school dan daarbuiten. Dat maakt het ook moeilijk om de knoop door te hakken. Het is vertrouwd, niet alleen je werk, maar ook de mensen om je heen, waarvan sommige, vrienden en je dansfamilie zijn geworden. Dit is wie ik ben en dit is wat ik doe: Juf Monique van The DanceFactory. Vergroeid met mijn werk.Het voelt als een scheiding, een proces waar ik doorheen moet. Een zoektocht naar een andere kant van mezelf. Ik geloof niet in toeval. Ik geloof dat de dingen gaan zoals ze moeten gaan en vertrouw erop dat niets voor niets gebeurt.Nu ik op Fuerteventura ben kan ik er van een afstand naar kijken. Er blijft natuurlijk twijfel, maar ik voel ook opluchting en ruimte. Elke ochtend als de zee me roept, loop ik langs het strand en neem ik een duik in zee. Het is zo stil en vredig, behalve een paar vissers op de rotsen en een vroege jogger, is er niemand. Alleen ik en de zee... De zee geeft me rust en als ik daar zo in mijn uppie loop, voel ik iets wat op geluk lijkt en weet ik dat alles goed is, wat ik ook beslis.